ผู้แต่ง:แพรวา ศิลป์ชัย

รีวิวโดย:Soren  เด็กน้อยที่ทำblogส่งงานคุณครู

*รีวิวเน้นบ่นและพูดคุยทั่วไปเกี่ยวกับนิยาย ไม่ค่อยมีเนื้อหามาเกี่ยวข้องมากนักค่ะ*

นิยาย  "ราชันโลกพิศวง" ที่ทางสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ได้รับลิขสิทธิ์ตีพิมพ์แบบรูปเล่ม หรืออีกหนึ่งเวอร์ชั่นที่เป็นแบบอ่านทางออนไลน์บนเว็บไซต์ fictionlong ซึ่งใช้ชื่อที่แตกต่างกันว่า "ราชันเร้นลับ" เป็นผลงาน ผู้ใช้นามปากกา "อ้ายเชียนสุ่ยเตออูเจ๋ย" หรือแปลเป็นไทยว่า ปลาหมึกผู้รักการดำน้ำ ซึ่งเป็นชาวจีนที่เผยแพร่ผลงานการเขียนเรื่องนี้ลงบนเว็บไซต์ฉีเตี้ยน จนได้รับขนานนามว่าเป็นยอดนิยายขึ้นหิ้งที่สมควรแก่การบูชา(อารมณ์ส่วนตัวค่ะ)

 

 ต่อจากนี้จะเป็นการแนะนำตัวละครและเริ่มรีวิวอย่างเป็นทางการ 

*คำเตือนมีสปอย และ ภาษาบรรยายที่ค่อนข้างรุนแรงเล็กน้อย*

 เนื้อเรื่องจะเริ่มขึ้นโดยการทะลุมิติมายังต่างโลกของชายหนุ่มชาวจีนคนหนึ่งชื่อว่าโจวหมิงรุ่ย เขาพบว่าตนตื่นขึ้นมายังห้องหรือสถานที่แปลกตา รอบข้างเต็มไปด้วยรอยเลือดกระจัดกระจายพร้อมด้วยอาการเจ็บแปลบตรงหัวเหมือนมีของมีคมเจาะเข้ามาในสมองแล้วกวนไปมา และข้างตัวยังมีปืนลูกโม่หนึ่งกระบอกวางอยู่ ทำให้ทราบว่าเจ้าของร่างคนเก่าฆ่าตัวตายด้วยการลั่นไกจ่อหัวตัวเอง พร้อมกับหนังสือบันทึกหนึ่งเล่มที่เปิดอ้าออกพร้อมกับเผยข้อความจดบันทึกด้วยลายมือเขียนไว้ว่า

 "ทุกคนต้องตายรวมถึงตัวฉัน"  

   นิยายจะเผยว่าก่อนจะทุมิติมานั้นโจวหมิงรุ่ยได้ทำพิธีกรรมแลกเปลี่ยนดวงชะตาที่ได้อ่านมาจากหนังสือเล่มหนึ่งซึ่งระบุว่า พิธีกรรมนี้เป็นพิธีกรรมโบราณจากสมัยราชวงศ์ฮั่น(?) เขาจึงคาดเดาว่าการทะลุมิติของตนอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ จึงตั้งเป้าหมายเป็นการหาทางกลับไปยังโลกเดิมของตน พร้อมกับสืบผาสาเหตุการณ์ตายของเจ้าของร่างคนเก่าให้ชัดเจน

ประโยคข้างต้นเป็นเนื้อหาตอนแรกๆของนิยายที่เราเอามาเผยแพร่ค่ะ จริงๆบล็อกนี้จะเป็นการรีวิวอารมณ์ความรู้สึกส่วนตัวตอนที่อ่านนิยายและ หลังอ่านนิยายจนจบจบมากกว่า 

 ฉันได้รู้จักนิยายเรื่องนี้จากtiktok เห็นมีคนแนะนำว่าตัวเอกเก่งอย่างนู้นเก่งอย่างนี้ แล้วก็บอกว่านิยายเรื่องนี้ไม่เหมือนนิยายจีนเรื่องอื่นๆที่เน้นต่อสู้แล้วค่อยดึงสาวๆมาเข้าฮาเร็มตามนิยายพิมพ์นิยมของพี่จีนเขาสักเท่าไหร่ ฉันตอนเห็นประโยคนี้ครั้งแรกนะคะ ในหัวคิดไปก่อนเลย: โม้ฉิบหาย(ฮา) คงเพราะภาพจำส่วนมากในนิยายจีนที่ตัวเอกเป็นผู้ชายมักมีแต่อะไรแบบนี้มั้งคะ เอะอะชกต่อยได้เมีย 

พอเกิดความคิดแบบนี้คนเราย่อมอยากรู้อยากเห็นจนกระทั่งได้ลองเข้าไปอ่านตอนฟรีในเว็บก่อน มีให้อ่านฟรีประมาณ60ตอนค่ะ และสุดท้าย...

ฉันติดงอมแงมจนหมดเงินค่ะ(เศร้า)

 เนื้อเรื่องจะแบ่งออกเป็นหลายภาค หรือ หลายองค์ มีตอนประมาณอยู่ที่1400+ตอน(รวมตอนพิเศษ) แรกเริ่มจะเริ่มต้นโทนนิยายด้วยการไขคดีปริศนาการตายของเจ้าของร่างคนเก่า ไคลน์ โมเร็ตติ ว่าเป็นมายังไงทำไมจู่ ๆ ถึงฆ่าตัวตาย พระเอกของเราก็สืบไปสืบมา จนสืบไปพบว่าอั้ยหยา โลกนี้มันมีผู้วิเศษด้วยว่ะ  ดูท่าเรื่องนี้ชักจะไม่ใช่การฆ่าตัวตายแบบธรรมดา ๆ ซะแล้ว 

 แรก ๆ นิยายจะให้บรรยากาศกลิ่นอายสยองขวัญ+ สืบสวน สำหรับคนเบื่อง่ายก็จะบอกว่าเรื่องนี้น่าเบื่อว่ะ (ไม่เถียงค่ะว่าแรกๆน่าเบื่อจริง ๆ ) เพราะ พระเอกของเราเนี่ยจนมาก อาศัยอยู่อยู่แถวสลัมกับพี่น้อง2คน พี่ชายเบนสัน กับ น้องสาวเมลิซ่า ด้วยความที่ครอบครัวจน บทแรก ๆ ก็จะมีแต่การบรรยายเกี่ยวกับการดิ้นรนขวนขวาย พยายามจะดีดตัวเองจากชนชั้นล่างขึ้นไปชนชั้นกลางซะส่วนใหญ่ ประมาณนี้ 

 

แต่ถ้าคุณทนอ่านจนเลยตอนที่200+ ได้ยินดีด้วยค่ะ นิยายกำลังมาคุได้ที่ 

 

นิยายเรื่องนี้มีฉากการตายค่อนข้างเยอะและ แต่ละอันมีแต่พิศดารทั้งนั้น การบรรยายค่อนข้างละเอียดจนสามารถจินตนาการภาพตามได้ (ฉันเคยฝันร้ายเพราะมัน) บางตอนก็ไม่ควรอ่านตอนกินข้าว เพราะคุณคงไม่อยากนึกว่ากับข้าวแสนอร่อยตรงหน้าที่กำลังรับประทานอยู่ตอนนี้ จะเป็นน้ำหนองเหลืองเขียวที่ออกมาจากซากศพที่ถูกหนอนชอนไชยั้วเยี้ย ใช่ไหมหล่ะคะ(สยอง)

แรกๆพระเอกโจวหมิงรุ่ยก็จะปรับตัวใช้ชีวิตให้กลมกลืนไปกับคนรอบข้าง คอยสวมบทบาทเป็นไคลน์โมเร็ตติไม่ให้พี่ชายกับน้องสาวของร่างนี้จับได้ แต่ยังไงในเมื่อได้รับความทรงจำจากเจ้าของร่างคนเก่ามา สุดท้ายก็เกิดหลอมรวมกันทำให้พวกเขากลายเป็นคนคนเดียวกัน ฉะนั้นการสวมรอยจึงไม่นับว่าฝืนใจแต่อย่างใด 

นิยายเรื่องนี้ตามที่กล่าวไปนั้นมีหลายองค์ แต่ละองค์พระเอกของเราจะใช้ตัวตนไม่เหมือนกันเลยสักอย่างนับว่าสร้างความตื่นเต้นเร้าใจให้กันคนละแบบเลยค่ะ และพระเอกของเรายังไม่คิดจะมีความสัมพันธ์ทางกายและความสัมพันธ์ทางใจกับใครเลยสักคน(ปล.หาทางกลับโลกเก่าอยู่คิดว่าจะทำใจไม่ได้ถ้ามี ตอนนี้มีแค่พี่ชายกับน้องสาวก็ทำใจลำบากมากแล้วค่ะ) เลยซิงตั้งแต่เริ่มจนจบเรื่อง...อนาถมาก คือในเนื้อเรื่องใช่ว่าจะไม่มีฉากอย่างว่านะคะ มีเยอะพอสมควรแต่ฉากมันไม่ได้เกิดกับพระเอกของเรานี่แหละค่ะ(ฮา) พอไม่มีนางเอกนิยายเรื่องนี้เลยเปิดโอกาศพอสมควรในการสร้างคู่ชิปที่นักอ่านชื่นชอบมาจับจิ้นกัน 

 

พอพูดถึงพระเอกแล้วมาพูดถึงตัวร้ายกันบ้างค่ะ....

  เก่ง เก่งมาก เก่งสุดๆ

ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบายความเก่งของตัวร้ายชื่อ อามุนด์ ยังไงดี สี่เหลี่ยม ห้าเหลี่ยม หกเหลี่ยม ยังไม่เหลี่ยมเท่าคนชื่ออามุนด์เลย

อามุนด์ เป็นตัวละครที่ทำให้พระเอกตกระกำลำบาก ล้มลุกคลุกคลาน หลายครั้งหลายหนมากเลยค่ะ 

ถ้าไม่มีอามุนด์ โลกนี้คงสงบสุขขึ้นเยอะมากเลยทีเดียว...

แต่รู้อะไรไหมคะ อามุนด์ไม่ได้เหลี่ยมสุดในเรื่อง...(อึ้ง)

  ในส่วนของตัวละครในเรื่องแม้กระทั่งตัวประกอบก็ยังถูกวางหลักตรรกะเหตุและผลมาดีมาก ตัวละครมีการวางแผนตั้งรับ และ ตอบโต้ ที่สมเหตุสมผล ไม่ได้มี IQ และ EQ ที่จะถูกเนิฟลงเมื่อมาอยู่ตรงหน้าพระเอก และคอยตั้งท่าสักแต่จะหาเรื่องเหล่าตัวเอกทั้งวี่ทั้งวันตามฉบับตัวร้ายเกรดc

 

 นิยายเรื่องนี้ในหนึ่งตอนมีการบรรยายคำเยอะเอาเรื่อง อ่านครั้งแรกฉันก็คิดว่า:น้ำเยอะจังเนื้อไปไหนหมด แต่! คุณรู้อะไรไหม? ฉันคิดผิดมหันต์! ถึงเหล่านักอ่านหน้าใหม่ที่เข้ามาอ่านรีวิวก่อนนะคะ นิยายเรื่องนี้ไม่มีน้ำสักตอน!! เนื้อเน้น ๆ! โดยเฉพาะไอ้รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณมักมองข้ามมัน พอผ่านไปอีกสักสิบตอนยี่สิบตอนถัดมา คุณก็จะร้องอ๋ออออ เพราะไอ้รายละเอียดตรงนั้นน่ะ มันจะสามารถนำมาเชื่อมโยงกับเนื้อเรื่องทีหลังได้หมดเลยค่ะ งงไหม? ฉันงงมาก!

ตรงนี้ถือเป็นจุดเด่นของคุณหมึกผู้แต่งนิยายเขาเลยค่ะ สไตล์การแต่งแบบวางพล็อตให้ตัวละครแน่นละเอียดเอี๊ยด ทุกคนมีความเป็นมามายังไง อะไรบ้าง แล้วค่อยปล่อยให้ตัวละครเหล่านั้นโลดแล่นมีปฏิสัมพันธ์กันเองในนิยายปล่อยตามสบายบรื๋อเลย 

 ภาษาและการบรรยายค่อยข้างสวยมากเลยค่ะ แต่เท่าที่ไปอ่านคอมเม้นท์ของนักอ่านท่านอื่นมา ส่วนมากจะติดปัญหาเรื่องของบริบทแทนตัวที่ใช้คำว่า "มัน" แทนตัวเองของทางผู้แปลไทยซะมากกว่า โดยปัญหานี้เกิดขึ้นในเฉพาะนิยายรูปแบบออนไลน์บนเว็บไซต์ของ fictionlong ในส่วนของรูปแบบหนังสือจะไม่มีปัญหาในส่วนนี้ค่ะ แต่โดยส่วนตัวเรื่องนี้นับว่าไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันเลยสักนิด เพราะคิดว่า บริบทแทนตัวเองด้วย "มัน" นั้นดูเข้าท่าเข้าทีอยู่ไม่น้อย เพราะ ในเมื่อ"มัน"ไม่ใช่มนุษย์ก็คิดว่าสมควรอยู่ที่จะใช้คำ ๆ นี้ในการเรียกแทนคำว่า "คน"

และสุดท้ายนี้ ฉันจะขอรีวิวตอนจบของนิยายเรื่องนี้ด้วยคำพูดไม่กี่ประโยคค่ะ :

ฉันนั่งซึมเป็นหมางอยนานนับอาทิตย์เลยค่ะ 
 




ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านบล็อกรีวิวที่มีแต่น้ำไม่มีเนื้อเลยของฉันด้วยนะคะขอบคุณค่ะ

ปล.ครูคะหนูขอคะแนนเต็มได้ไหมคะ